Kritika e forta ndaj kulturkanon: “Si do të integrojë kjo qoftë edhe një emigrant?”

Sot u prezantua raporti i Lars Trägårdh për një kulturkanon suedez, dhe debatet në faqet kulturore të mediave shpërthyen menjëherë.

Te Göteborgs-Posten, Johan Hilton është shumë kritik. Ai e quajti projektin “brechtian në cinizmin e tij” dhe theksoi se është kontradiktore që qeveria po shkurton fondet për kulturën, ndërsa tani flet për “rëndësinë e zhvillimit dhe arsimimit kulturor”.

Në një editorial për Arbetet, Johannes Klenell e hodhi poshtë plotësisht projektin:

“Çfarë dreqin do të bëjë Suedia me këtë rrëmujë me trivia? Absolutisht asnjë ide. Si mund ta ndihmojë ky nostalgjizëm paksa i çoroditur që të integrohet qoftë edhe një emigrant është për mua e pakuptueshme,” shkroi ai.

Edhe Anton Bennedrant nga Kulturnytt i Radios Suedeze dyshon për efektin e listës. Ai nuk beson se opera Aniara papritur do të ngjitet në krye vetëm pse është përfshirë, por sipas qeverisë shpresa është që kjo të shërbejë si një ftesë për arsimim.

“Ndoshta do të zgjojë kureshtjen e dikujt,” tha Bennedrant.

Ndërkohë, Karin Pettersson, shefe e kulturës te Aftonbladet, ngriti pyetjen: “Ku dreqin janë Hasse dhe Tage?”. Ajo vuri në dukje se lista, që përfshin gjithçka nga parimi i transparencës, Viggen dhe soba tradicionale suedeze (kakelugn), përkundër shpjegimeve të gjata, rezultoi të ishte diçka “e çrregullt dhe e vështirë për t’u kuptuar”.

“Kjo ndoshta pasqyron grupet e ekspertëve të ngushtë, të moshuar (mosha mesatare 67 vjeç) dhe me prirje konservatore. Nuk ka asnjë shpjegim tjetër përveç syzeve politike për faktin që Hasse & Tage nuk janë përfshirë,” shkroi Pettersson.