Opinion: Çnjerëzore dhe pa logjikë kur punëtorët emigrantë dëbohen

Politika suedeze e emigracionit është bërë e dështuar në lidhje me nevojën gjithnjë e më të madhe të Suedisë për emigrantë të kualifikuar. Ligjet për emigracionin e fuqisë punëtore fokusohen vetëm te marrëdhënia mes punëdhënësit dhe autoriteteve suedeze, por e injorojnë punëtorin, shkruan Per Borgå.

Në një editorial të DN më 6 shtator përshkruhet kthesa e fortë që Suedia bëri në politikën e saj të azilit gati dhjetë vjet më parë. Që atëherë, rregullat janë bërë gjithnjë e më problematike në raport me nevojën për emigrantë të kualifikuar. Ndërsa përfaqësuesit e qeverisë krenohen për çdo kufizim të ri apo shenjë të uljes së emigracionit dhe rritjes së kthimit të emigrantëve, jeta për ata që ende duan të qëndrojnë bëhet gjithnjë e më e padurueshme. Krijohet një klimë që pengon integrimin.

Miku im Masoud punon prej katër vitesh si arkitekt IT, duke ndërtuar sisteme për menaxhimin e magazinave dhe udhëheq një ekip të vogël inxhinierësh IT. Ai ka përparuar në punë dhe merr një pagë mujore prej 70 000 kronash, më shumë se dyfishi i kërkuar për emigrantët punëtorë.

Masoud e ka parë Suedinë si atdheun e tij të ri dhe ka planifikuar jetën këtu. Ai nuk ka më asnjë lidhje me Iranin, vendin e origjinës. Pas viteve me qira, ai ka blerë një apartament në Södermalm të Stokholmit. Ka krijuar një rrjet shoqëror suedez dhe ndërkombëtar, dhe në kohën e lirë ndjek një kurs pikture për të zhvilluar pasionet artistike. Në çdo mënyrë ai po integrohet. Leja e qëndrimit i është zgjatur rregullisht: fillimisht për një vit, më pas për dy.

Por tani është zbuluar se punëdhënësi i tij nuk kishte paguar njërën nga katër sigurimet e detyrueshme, sigurimin për aksidente pune. Këtë gabim as Zyra e Migracionit, as sindikata Unionen nuk e kishin vënë re gjatë aplikimit të kaluar, i cili ishte miratuar. Megjithëse punëdhënësi e ka korrigjuar tashmë gabimin dhe Masoud ka bërë gjithçka që ka mundur për të shmangur situatën, ai tani duhet të dëbohet.

Apelimi është refuzuar dhe Masoud ka vetëm një muaj kohë për të lënë vendin vullnetarisht. Fakti që Zyra e Migracionit nuk e vuri re mangësinë në aplikimin e mëparshëm nuk ndihmon. Përkundrazi, theksohet se mungesa e sigurimit ka zgjatur një kohë të gjatë. Kur të kthehet në Iran, Masoud do të detyrohet të jetojë te të njohurit, sepse për shkak të sanksioneve nuk mund të transferojë paratë e tij nga Suedia.

Kjo tregon se ligji suedez për emigracionin e fuqisë punëtore fokusohet vetëm në marrëdhënien mes punëdhënësit dhe shtetit, duke e injoruar punëtorin. Ai bëhet viktimë dhe merr dënimin për gabime apo shkelje që nuk ka mundësi t’i kontrollojë. Kjo është njëkohësisht pa logjikë dhe çnjerëzore.

Burimi: DN