Shmangni pagesën e gjobës, një truk i thjeshtë mjafton.

Një boshllëk ligjor te kamerat e parkimit mund t’ju kursejë kontrollavgiften. Teknologjia është e avancuar, por një detaj juridik e bën të pamundur për kompanitë e parkimit të vërtetojnë se kush drejtoi makinën.

Sipas një shkrimi në E55, një lloj i ri i mbikëqyrjes së parkimit me kamera po përhapet në parkingjet private në Suedi. Sistemi bazohen në teknologjinë ANPR (Automatic Number Plate Recognition) kamerat lexojnë targën e makinës kur hyn dhe kur del, dhe kështu përcaktojnë saktë sa kohë ka qëndruar automjeti i parkuar.

Por një problem i madh del nga vetë natyra e teknologjisë: kamerat shohin vetëm makinën, jo personin që e drejtonte. Kjo është pikërisht vrima ligjore që shumë pronarë mund ta shfrytëzojnë.

Në rrugë publike (si rrugët komunale) zbatohet një përgjegjësi e rreptë e pronarit nëse merrni gjobë aty, përgjegjësia bie në pronar, pavarësisht se kush ishte shoferi. Por në tokë private (p.sh. pranë qendrave tregtare ose te shoqatat e banimit) zbatohet Ligji për kontrollavgift vid olovlig parkering (LOK). Ky ligj thotë se përgjegjësia e parë i takon shoferit, ndërsa pronari i mjetit përgjigjet vetëm në radhë të dytë.

Kur kompanitë e parkimit përfshirë emra si Parkman, dërgojnë një faturë kontrolli, provat e tyre mbështeten kryesisht te fotot e kamerave. Nëse pronari i makinës reagojnë dhe thotë: “Unë? s’isha unë ai që e kam drejtuar makinën atëherë, ishte dikush tjetër”, kompanitë nuk kanë provë për të treguar se kush ishte shoferi. Kamera ka kapur vetëm targën dhe pamjen e makinës, jo identitetin e personit pas timonit.

Në shumicën e rasteve të tilla, pretendimet e kompanive bien sepse ato mbajnë barrën e provës: duhet të vërtetojnë kush ka shkelur rregullat. Ato mund të provojnë se makina ishte e parkuar në mënyrë të gabuar, por nuk mund të provojnë se pronari ishte ai që e drejtoi. Në rastet me makina me qira, leasing ose makina firmash, bëhet thuajse e pamundur për kompanitë që të arrijnë të ngarkojnë pronarin nëse pronari mohon se ai ishte shofer.

Ndërsa mund të pritej që ligjvënësit të mbyllnin këtë boshllëk, fakti është se ky nuk është një gabim i papritur, por një zgjedhje politike e vetëdijshme. Të vendosësh përgjegjësinë e rreptë të pronarit në tokë private do të shkelte parime themelore të së drejtës suedeze, si parimi i konformitetit. Ky parim thotë se përgjegjësia duhet të bazohet te personi që mund të ndikojë në sjelljen e tij, pra shoferi. Nëse ia keni huazuar makinën dikujt, nuk keni mundësi të kontrolloni sjelljen e tij; prandaj politika ka zgjedhur të mbrojë të drejtën e individit para interesave të kompanive të parkimit.

Për pronarët e makinave, mesazhi është i qartë: nëse merrni një kontrollavgift që bazohet vetëm te një regjistrim kamerash në tokë private, dhe ju nuk kishit qenë ju ai që e drejtoi makinën në atë kohë, keni shanse të mira ta shmangni pagesën. Një kundërshtim aktiv, ku pronari deklaron se “unë nuk e kam drejtuar makinën”, detyron kompaninë e parkimit të sjellë prova të tjera për të identifikuar shoferin prova që sistemet ANPR thjesht nuk i japin.

Në praktikë: nëse merrni një faturë të tillë, kundërshtoni duke thënë qartë se nuk ishit ju shoferi. Pa provë identiteti të shoferit, kompania shpesh nuk mund të fitojë në një proces.

Burimi: https://www.dagensps.se/motor/slipp-betala-boten-ett-enkelt-knep-racker/